مروری بر رویدادها و افراد مهم در حوزه هوش مصنوعی (AI) از کارهای اولیه‌ی منطق‌دان بریتانیایی آلن تورینگ در دهه 1930 تا پیشرفت‌های رخ داده در آستانه قرن بیست و یکم.
هوش مصنوعی به معنای توانایی یک کامپیوتر دیجیتال یا ربات کنترل‌شده توسط کامپیوتر برای انجام وظایفی است که معمولاً با موجودات هوشمند مرتبط هستند. این اصطلاح غالباً به پروژه‌ای اطلاق می‌شود که هدف آن توسعه سیستم‌هایی است که دارای فرآیندهای فکری انسانی باشند، مانند توانایی استدلال، کشف معنا، تعمیم یا یادگیری از تجربیات گذشته.
آلن تورینگ و آغاز هوش مصنوعی
کار نظری
نخستین کارهای مهم در زمینه هوش مصنوعی در میانه قرن بیستم توسط منطق‌دان و پیشگام کامپیوتر بریتانیایی، آلن ماتیسان تورینگ، انجام شد. در سال 1935، تورینگ ماشینی محاسباتی انتزاعی را توصیف کرد که دارای حافظه‌ای نامحدود و یک اسکنر است که به صورت رفت و برگشتی در حافظه حرکت می‌کند، نماد به نماد، آنچه را که می‌بیند می‌خواند و نمادهای بیشتری می‌نویسد. اقدامات این اسکنر توسط برنامه‌ای از دستورالعمل‌ها هدایت می‌شود که در قالب نمادها در حافظه ذخیره شده است. این همان مفهوم برنامه ذخیره‌شده‌ی تورینگ است و در آن امکان اجرای ماشین بر روی برنامه خود و در نتیجه تغییر یا بهبود آن وجود دارد. این تصور تورینگ اکنون به سادگی به عنوان ماشین جهانی تورینگ شناخته می‌شود. همه کامپیوترهای مدرن اساساً ماشین‌های جهانی تورینگ هستند. در طول جنگ جهانی دوم، تورینگ یکی از پیشگامان رمزنگاری در مدرسه‌ی رمز و رمزنگاری دولت در بلچلی پارک، باکینگهام‌شایر، انگلستان بود. تورینگ تا پایان جنگ در اروپا نمی‌توانست به پروژه ساخت یک ماشین محاسباتی الکترونیکی با برنامه ذخیره‌شده بپردازد. با این حال، او در طول جنگ به طور قابل توجهی به مسئله هوش ماشینی فکر کرد. یکی از همکاران تورینگ در بلچلی پارک، دونالد میچی (که بعدها دپارتمان هوش مصنوعی و ادراک در دانشگاه ادینبورگ را تأسیس کرد)، بعداً یادآوری کرد که تورینگ اغلب در مورد اینکه چگونه کامپیوترها می‌توانند از تجربه یاد بگیرند و همچنین مسائل جدید را از طریق اصول راهنما حل کنند، بحث می‌کرد؛ فرآیندی که اکنون به عنوان حل مسئله‌ی اکتشافی شناخته می‌شود. تورینگ در سال 1947، احتمالاً یکی از نخستین سخنرانی‌های عمومی در مورد هوش ماشینی را در لندن ارائه داد و گفت: «آنچه ما می‌خواهیم، ماشینی است که بتواند از تجربه یاد بگیرد» و اینکه «امکان تغییر دستورالعمل‌های خود توسط ماشین، مکانیسمی برای این کار فراهم می‌کند.» در سال 1948، او بسیاری از مفاهیم اصلی هوش مصنوعی را در گزارشی با عنوان “ماشین‌های هوشمند” معرفی کرد. با این حال، تورینگ این مقاله را منتشر نکرد و بسیاری از ایده‌های او بعدها توسط دیگران دوباره کشف شدند. به عنوان مثال، یکی از ایده‌های اصلی تورینگ این بود که شبکه‌ای از نورون‌های مصنوعی را برای انجام وظایف خاص آموزش دهد، رویکردی که در بخش اتصال‌گرایی توصیف شده است.
