رشد اقتصادی جهانی توسط اقتصادهای بازار نوظهور هدایت خواهد شد که به‌تدریج سهم خود از تولید ناخالص داخلی جهان را افزایش خواهند داد. ما پیش‌بینی می‌کنیم که اقتصاد جهانی تا سال 2042 دو برابر شود و با نرخ رشد سالانه متوسط حدود 2.6٪ بین سال‌های 2016 و 2050 رشد کند. انتظار داریم که این رشد عمدتاً توسط کشورهای بازار نوظهور و در حال توسعه هدایت شود، به طوری که اقتصادهای E7 شامل برزیل، چین، هند، اندونزی، مکزیک، روسیه و ترکیه در 34 سال آینده با نرخ رشد سالانه متوسط تقریباً 3.5٪ رشد کنند، در مقایسه با تنها 1.6٪ برای کشورهای پیشرفته G7 شامل کانادا، فرانسه، آلمان، ایتالیا، ژاپن، بریتانیا و ایالات متحده. ما همچنان شاهد تغییر قدرت اقتصادی جهانی از اقتصادهای پیشرفته موجود، به‌ویژه در اروپا، به سمت اقتصادهای نوظهور در آسیا و دیگر نقاط خواهیم بود. همان‌طور که در شکل 1 نشان داده شده است، تا سال 2050 اقتصادهای E7 می‌توانند تقریباً 50٪ از تولید ناخالص داخلی جهان را تشکیل دهند، در حالی که سهم G7 به فقط کمی بیش از 20٪ کاهش می‌یابد.
| رتبه‌بندی‌های پیش‌بینی‌شده تولید ناخالص داخلی (بر اساس برابری قدرت خرید) |
در واقع، چین هم‌اکنون از ایالات متحده پیشی گرفته و به بزرگترین اقتصاد جهان از نظر برابری قدرت خرید (PPP) تبدیل شده است، در حالی که هند در حال حاضر در جایگاه سوم قرار دارد و پیش‌بینی می‌شود تا سال 2040 از ایالات متحده نیز جلو بزند. تا سال 2050، فرانسه دیگر در میان ده اقتصاد بزرگ جهان بر اساس این معیار نخواهد بود و بریتانیا به جایگاه دهم سقوط خواهد کرد، در حالی که اندونزی می‌تواند تا سال 2050 به جایگاه چهارم صعود کند. طبق پیش‌بینی‌های ما، تا سال 2050، شش مورد از هفت اقتصاد بزرگ جهان از اقتصادهای نوظهور امروز خواهند بود.
برآوردهای برابری قدرت خرید (PPP) تولید ناخالص داخلی، تفاوت در سطح قیمت‌ها میان کشورها را تعدیل می‌کنند و معیار بهتری برای اندازه‌گیری حجم کالاها و خدمات تولید شده توسط یک اقتصاد ارائه می‌دهند. این برتری در مقایسه با تولید ناخالص داخلی بر اساس نرخ ارز بازار جاری می باشد که معیاری از ارزش است.
وقتی تولید ناخالص داخلی بر اساس نرخ‌های مبادله بازار (MER) اندازه‌گیری می‌شود، ما شاهد چنین تغییرات رادیکالی در قدرت اقتصادی جهانی نیستیم، که این امر بازتاب‌دهنده سطح قیمت‌های پایین‌تر در اقتصادهای نوظهور است. اما چین همچنان قبل از سال ۲۰۳۰ به عنوان بزرگترین اقتصاد جهان ظاهر می‌شود و هند تا سال ۲۰۵۰ به وضوح سومین اقتصاد بزرگ جهان خواهد بود، بنابراین بدون توجه به معیاری که استفاده می‌کنیم، همچنان تغییر قابل توجهی در قدرت اقتصادی به شکل ویژه به سمت آسیا، وجود دارد.] ۲. تفاوت بین برآوردهای تولید ناخالص داخلی براساس برابری قدرت خرید (PPP) و نرخ‌های ارز بازار (MER) منعکس‌کننده این است که سطح قیمت‌ها در کشورهای با درآمد پایین‌تر کمتر از اقتصادهای پیشرفته است، به این معنی که ارزش کالاها و خدمات تولید شده در این کشورها منجر به برآورد پایین‌تری از تولید ناخالص داخلی می‌شود.
