سلطنت پادشاهان آلبوسعیدی
در این بین فردی به اسم احمد ابن سعید البوسعیدی که والی وقت شهر صحار بود قیام کرد . با متحد کردن مردم صحار و رستاق مخالفان را از میان بر می دارد. در سال 1744 میلادی مردم او را به طور رسمی به عنوان رهبر خود معرفی می کنند. بعد از این اتفاق به وی لقب الامام احمد بن سعید می‌دهند و این امامت و رهبری آغاز سلطنت پادشاهان آلبوسعیدی بود که تا امروز در عمان ادامه دارد. پس از رفع کشمکش های داخلی و استقرار امنیت در عمان، مناطق دریائی و اطراف عمان، احمد بن سعید در سال ۱۱۹۹ میلادی فوت کرد. پس از وفاتش پسرش بر مسند حکم نشست. سعید بن احمد بن سعید ۱۷۸۳ تا ۱۷۸۴ میلادی حکمران عمان بود. پس از فوت او پسرش حمد بن سعید ۱۷۸۴ تا ۱۷۹۲ میلادی حاکم عمان بودند. حمد بن سعید پایتخت خود را از رستاق به مسقط منتقل کرد و نفوذ خود را تا دریای شرقی آفریقا گسترش داد. پس از مرگ وی سلطان بن احمد بن سعید (۱۸۰۴–۱۷۹۲ میلادی) برجایش نشست. در دوران حکومت سلطان بن احمد نیروی دریائی عمان تقویت شده و تعداد کشتی‌ها دو برابر شد. پس از سلطان بن احمد، السلطان سعید بن سلطان (۱۸۵۶–۱۸۰۴) میلادی بر تخت پادشاهی نشست. در ایام حکومت سعید بن سلطان قدرت نیروی دریائی عمان به اوج خود رسید. السلطان سعید بن سلطان یکی از شخصیت‌های برجسته عمان با شخصیتی مدیر و سیاست‌مدار و جنگجویی شجاع و تاجر بزرگی بود. السید سعید بن سلطان در دوران حکومت طولانی خود که ۵۲ سال به طول انجامید توانست امپراتوری گسترده‌ای تأسیس کند. که حدودش از شرق آفریقا تا ساحل ایران امتداد داشت. در آن دوران که طوفان جنگ و ستیز تمام منطقه را دربرگرفته بود او مانند یک ربانی ماهر و دنیا دیده توانست ثبات عمان را حفظ کند
در نیمه قرن ششم هجری بنی نبهان منطقه داخلی را پایتخت حکومت خود قرار دادند . مناطق ساحلی عمان را رها کردند به همین خاطر پرتغالی‌ها که با عمان تجارت داشتند این مناطق را اشغال کردند حکومت بنی نبهان در منطقه داخلی در قرن نهم هجری خاتمه پیدا کرد. بعد از آن در سال ۱۵۰۷ میلادی پرتغالی‌ها به قسمت های دیگر عمان حمله کردند و علی رغم مقاومت شدید عمانی‌ها سر انجام موفق می‌شوند این کشور را اشغال کنند. پرتغالی‌ها مدت یک قرن ونیم در عمان ماندند. در سال ۱۶۲۴ در عمان دولتی به اسم یعاربه به سرپرستی شخصی به نام امام ناصر بن مرشد الیعربی تأسیس شد بعد از به حکومت رسیدن، تصمیم گرفت پرتغالی‌ها را از عمان بیرون کند ولی به تنهایی قادر به این کار نبود.تصمیم گرفت تمامی قبیله ها و مردم عمان رو با خود همراه کند تا پیروز شود . با متحد کردن قبایل موفق شد چند شهر ساحلی را از چنگ پرتقالی ها بیرون بیاورد ولی خیلی زود جان خود را دست می دهد. بعد از او جانشینش سیف بن سلطان الیعربی راهش را ادامه داد و در سال ۱۶۴۹ میلادی تونست مسقط را از قبضه ی پرتغالی‌ها آزاد کند. بعد از آزادی مسقط تمام اردوگاه‌های پرتغالی‌ها یکی پس از دیگری سقوط کردند و سر انجام تمام عمان از دست استعمار پرتغالی‌ها آزاد شد. بعد از خروج پرتقالی ها مدتی عمان رنگ آرامش را می بیند اما دیری نپایید که در میان طبقات، اختلاف و نا آرامی ایجاد شد.
السلطان سعید بن سلطان هنگام وفات در سال ۱۸۵۶ میلادی بر روی دریا در سفر از مسقط به زنگبار در کشتی شخصی خود ویکتوریا در دریای سیشیل بود. پس از وفات السید سعید بن سلطان عمان دچار هرج و مرج شد. بعد از وی سلاطین مختلفی حکومت را در دست می گیرند تا در نهایت، سلطان سعید بن تیمور البوسعیدی بر مسند حکومت می‌نشیند. زمامداری فردی وی سبب شده که حکومت تمام و کمال به خود وی وابسته باشد. قابوس بن سعید در سال ۱۹۷۰ پدر خود، سلطان سعید بن تیمور آل بوسعید رو در کودتایی آرام و بدون خون‌ریزی کنار گذاشت و پس از آنکه او را به تبعید فرستاد به جای پدرش بر مسند حکومت نشست و لقب سلطان قابوس بن سعید سلطان عمان گرفت. کارنامه سلطان قابوس نزد مردم عمان به‌قدری درخشان بود و مجموعه تلاش‌ها و اقداماتش چنان تصویری از او ساخته است که علیرغم تمام اتفاقات و اعتراضات به وجود آمده در زمان حکومت وی هیچ‌کس خواهان برکناری یا استعفای سلطان قابوس نشد و همه مردم عمان واقعاً او را دوست داشتند. چنان‌که اخیراً یکی از نویسندگان عمانی چنین نوشته است که گر سلطان قابوس نبود ما یمن بودیم. پس از درگذشت سلطان قابوس بن سعید در ۱۱ ژانویه ٢٠٢٠، هیثم بن طارق پسرعمویش به جانشینی رسید.
